चोकबाट ५ मिनेटजति पश्चिमतिरको गल्लीमा हिडेपछि उसको डेरामा पुगियो ।
बस्तीमा चूक झैं चकमन्न रात घोप्टिएको थियो । धेरैका घरमा बत्ती निभीसकेका
थिए । उसले कोठाको ताल्चा खोली र स्वीच अन गरी । इन्भर्टरबाट बलेका मधुरा
चिमको प्रकाशमा उसले भुत्भुतिदै भनी – “लोडसेडिङ छैन भन्नु त गफै मात्र भो,
हल्का हुरीबतास चल्दा बित्तिकै बत्ती गैहाल्ने !”चारतले घरको भुँइतलामा उसले भाडामा दुईवटा कोठा लिएकी रहिछे । एउटा भान्छा र अर्को चाँहि सुत्ने कोठा ! भान्छा कोठाको भित्रबाटै सुत्नेकोठामा जानलाई ढोका रहिछ । कोठाभित्र छिरेपछि, ऊ चाँहि आफ्नो सुत्नेकोठामा छिर्दै भनी – “एकछिन पर्खिनुस है, म ड्रेस चेन्ज गरेर आउँछु ।” मैले स्वीकृतिसूचक मुन्टो हल्लाएर “ल, हुन्छ” को ईशारा गरेँ । ऊ भित्र छिरेको पाँच मिनेटमा नै म्याक्सी लगाएर भान्छामा आई ।
आउँदा बित्तिकै केहि नसोधी ग्यासचुलोमा दूध चिया बसाली । अनि मलाई भनी – “पहिले चिया पिऔं हैं !” मैले नाइँनास्ती गरिनँ । हुन्छको भावमा मुस्कुराएँ ।
अनि म तिर पुलुक्क हेर्दै उसले भनी –“लौ, चिया हेर्नु है त, उम्लेला नी ! म बाहिर सरकारी धाराको पानी लिएर आउँछु ।” ठ्याक्कै देवकी भाउजूले रामुदाईलाई अ¥हाए झैं उसले मलाई काम लगाई । मलाई अप्ठेरो लाग्यो ।
”कति टाइम लाग्ने हो ?” मैले हतास हुँदै भनेँ ।
जवाफ दिदै भनी – “यहि बाहिर के, घरकै कम्पाउन्ड भित्रै त हो, अहिले दशबजेपछि फेरि पानी बन्द हुन्छ !” नीलो रंगको एउटा बाल्टीन र तीनवटा जम्बो कोकको बोतल समातेर ऊ भान्छाबाहिर गई ।
पानी लिएर फर्कन पाँचै मिनेट पनि लागेन उसलाई ।
चिया उम्लेकाले मैले ग्यासचूल्हो बन्द गरिसकेको थिएँ । “ए, चिया पाकिसक्यो ?” पहिलो खेप पानी ल्याएपछि उसले भनी । यो पाली चाँहि आवाज निस्क्यो मेरो, भनेँ – “अँ, पाक्यो !”
No comments:
Post a Comment